Osoby świadome własnego zdrowia i interesujące się tą tematyką powinny wiedzieć, gdzie można zarazić się rotawirusem. Dzięki temu mogą one wdrożyć odpowiednią profilaktykę zarówno dla siebie, jak i swoich dzieci. Zarażenie rotawirusem dotyczy bowiem w szczególności niemowląt i małych dzieci.

Gdzie można zarazić się rotawirusem?

 

Objawy zarażenia rotawirusem

Pierwsze objawy zarażenia rotawirusem pojawiają się po około 3 dniach po rzeczywistej infekcji. W ciągu tych 3 dni osoba chora rozsiewa wirusy w swoim otoczeniu i może zarażać innych. Około trzeciego dnia pojawiają się:

  • gorączka, zwykle nie przekraczająca 38,5 stopnia Celsjusza;
  • bardzo ostra biegunka występująca nawet kilkanaście razy w ciągu doby;
  • wymioty;
  • ogólne złe samopoczucie.

To właśnie biegunka i wymioty są najgroźniejszymi objawami zakażenia. Mogą prowadzić do odwodnienia organizmu, co objawia się między innymi:

  • zimną, suchą skórą;
  • płaczem bez jednoczesnego wydzielania łez;
  • wstrzymaniem mikcji;
  • zapadniętym ciemiączkiem u dziecka;
  • nadmiernym pragnieniem;
  • wycieńczeniem, brakiem energii.

Głównym objawom infekcji rotawirusem mogą towarzyszyć:

  • katar;
  • ból brzucha;
  • drgawki;
  • jadłowstręt;
  • osłabienie.

Czyli typowe objawy wskazujące na zwykłą grypę. Mimo tego chorobę należy dobrze rozpoznać, aby móc podjąć optymalne leczenie.

Gdzie można zarazić się rotawirusem?

Rotawirusy to podstępne patogeny, którym nie straszna nawet niska temperatura. Można się nimi zarazić o każdej porze roku, także zimą. Wystarczy, aby dziecko dotknęło zakażonego przedmiotu – np. uchwytu w widzie, które kilka miesięcy wcześniej chwyciło chore dziecko. Rotawirusy utrzymują się bardzo długo na przedmiotach, wykazują więc ogromną przeżywalność. Na nieumytych rękach można je przenosić przez kilka godzin, jednak na przedmiotach martwych utrzymują się znacznie dłużej. Najwięcej zakażeń spotykamy u dzieci, ponieważ często biorą one napotykane przedmioty czy własne dłonie do ust. Do zarażenia może dojść więc w każdym miejscu, zwykle jednak w publicznych – przedszkole, sklep, komunikacja miejsca, sklep.

Najpopularniejszą drogą zakażenia jest droga kropelkowa. Przyczyną zarażenia jest więc kontakt z osobą kichającą czy kaszlącą. Kropelki płynów ustrojowych mogą przedostać się do organizmu osoby zdrowej poprzez usta lub nos. Po dotarciu wirusa do jamy ustnej bardzo szybko przedostaje się on do jelita cienkiego i „zagnieżdża się” w jego komórkach. W tych warunkach bardzo szybko namnaża się i niszczy nabłonek jelita. Zniszczone komórki nabłonka jelita nie są w stanie prawidłowo regulować procesu wchłaniania i wydzielania wody oraz jonów. W efekcie dochodzi do nadmiernego wydalania tych składników z przewodu pokarmowego, co obserwujemy i odczuwamy jako ostrą biegunkę.

Leczenie zakażenia rotawirusem

Leczenie zakażenia rotawirusem opiera się przede wszystkim na minimalizowaniu skutków biegunek i zmniejszaniu ich epizodów. Cała terapia składa się z 4 elementów:

  • odpoczynek – obejmuje leżenie w łóżku, przy czym należy regularnie zmieniać choremu pościel;
  • farmakoterapia – zaleca się przyjmowanie środków zbijających gorączkę;
  • nawodnienie organizmu – należy przyjmować dużą ilość płynów, nie tylko w postaci wody. Warto podawać choremu napary ziołowe i lekkostrawne zupy;
  • ograniczenie kontaktu z innymi osobami – to ważne, ponieważ wydalanie wirusa z organizmu może trwać nawet miesiąc od wyzdrowienia.

W przypadku dzieci najlepiej udać się do lekarza. U młodych pacjentów takie zakażenia często mają niebezpieczny przebieg. W skrajnych przypadkach konieczna jest ich hospitalizacja.

Nie opracowano dotąd lekarstwa, które definitywnie zwalczałoby rotawirusa. Leczenie polega jedynie na łagodzeniu objawów chorobowych. Istnieją jednak szczepionki, które mogą ochronić zaszczepione dzieci przed potencjalną infekcją. Taka szczepionka przeznaczona jest do podawania doustnego, a cały cykl obejmuje 2 dawki. Obydwie można podać już po ukończeniu 6. tygodnia życia.

Polecane produkty:
Naturalne probiotyki bioalgi
Probiotyki od bioalgi zawierają naturalne, wyselekcjonowane (150 milionów) żwywe szczepy bakterii. Uzupełniają niedobory w składniki probiotyczne takie jak m.in. Lactobacillus Sporogenesis (Bacillus Coagulans), Lactobacillus Acidophilus, Bifidobacterium Zobacz więcej...

Bibliografia

  1. Wróblewska M., Dzieciątkowski T., Choroby wirusowe w praktyce klinicznej, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2017.
  2. Dziubek Z., Choroby zakaźne i pasożytnicze, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010.
  3. Dzierżanowska D., Zakażenia szpitalne, Wydawnictwo Alfa Medica Press, Bielsko-Biała 2008.