Zespół złego wchłaniania to polietiologiczny zespół objawów niedoborowych powstałych w wyniku zaburzenia transportu i wchłaniania substancji pokarmowych. Zaburzenie wchłaniania może dotyczyć różnych etapów transportu tłuszczów, białek, węglowodanów oraz wody i elektrolitów.

Zespół złego wchłaniania

Zespół złego wchłaniania – przyczyny

Zespół złego wchłaniania występuje wówczas, gdy dochodzi do zniszczenia kosmków jelitowych przez szkodliwą substancję wprowadzoną do organizmu. Może wystąpić u człowieka w każdym wieku, najczęściej jednak ujawnia się u dzieci. Wiąże się to z niedojrzałością bariery ochronnej błony śluzowej jelit i większej przepuszczalności antygenów pokarmowych w tej grupie wiekowej.

W rzeczywistości jest to zespół chorobowy, na który składają się następujące czynniki:

  • nieprawidłowe trawienie;
  • nieprawidłowe wchłanianie;
  • objawy kliniczne powstałe w wyniku zaburzeń czynności układu pokarmowego;
  • nieprawidłowa motoryka jelit.

Zespół złego wchłaniania najczęściej występuje w postaci:

  • choroby trzewnej – celiakii;
  • nietolerancji laktozy i uczulenia na białko mleka krowiego;
  • tak zwanego wtórnego zespołu złego wchłaniania.

Wyróżnia się pierwotne i wtórne przyczyny tego zespołu. Do pierwotnych należy rzeczywista patologia błony śluzowej jelita cienkiego, która uniemożliwia wchłanianie spożytych substancji odżywczych. Przyczyny wtórne natomiast są konsekwencją zaburzeń procesów trawienia.

Zobacz również: Zespół jelita drażliwego.

Klasyfikacja zespołu złego wchłaniania

Zespół złego wchłaniania dzieli się z klinicznego punktu widzenia na:

  • zaburzenia w świetle jelita – w tym niewydolności trawienne, zahamowanie odpływu żółci, przebyta resekcja żołądka czy choroba Crohna;
  • zaburzenia transportu błonowego – upośledzenie wchłaniania cukrów prostych, choroby pasożytnicze przewodu pokarmowego, kolagenozy, amyloidoza czy uszkodzenia polekowe;
  • zwiększone wydzielanie jelitowe – chłoniak jelita cienkiego, enteropatie, zastoinowa niewydolność serca czy zaciskające zapalenie osierdzia.

Upośledzenie wchłaniania substancji odżywczych ma miejsce również podczas spożywania alkoholu i niektórych leków, takich jak np. kolchicyna, niesteroidowe leki przeciwzapalne bądź preparaty żelaza.

Jak objawia się zespół złego wchłaniania?

Objawy w okresie zaostrzenia choroby obejmują:

  • biegunki tluszczowe;
  • wymioty;
  • zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej;
  • zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej.

Wyróżnia się również wtórne objawy tej choroby, wśród których głównym jest niedożywienie. Niedożywienie manifestuje się między innymi:

  • niskim wzrostem oraz niską masą ciała;
  • zmniejszonym stężeniem białek w surowicy krwi;
  • zmniejszonym stężeniem pierwiastków śladowych w organizmie;
  • zmianami w błonach śluzowych;
  • niedokrwistością;
  • krzywicą.

W rzeczywistości objawy kliniczne w dużej mierze zależą również od tego, które składniki pokarmowe nie są wchłaniane. Przykładowo, w przypadku złego wchłaniania białek schorzenie będzie się manifestować obrzękami, zahamowaniem wzrostu, zmniejszeniem masy mięśniowej i upośledzeniem odporności. Z kolei w przypadku złego wchłaniania tłuszczy zauważy się przewlekłą biegunkę tłuszczową i ogólne wyniszczenie organizmu.

Leczenie

Postępowanie lecznicze dzieli się na przyczynowe i objawowe. Przyczynowe dotyczy aktualnej choroby, która spowodowała pogorszenie wchłaniania składników odżywczych. Przykładowo, jeśli zespół złego wchłaniania wynika z obecności choroby nowotworowej jelit, pierwszym krokiem będzie dążenie do wyleczenia choroby podstawowej. Natomiast leczenie objawowe polega na wyrównaniu gospodarki wodno-elektrolitowej, pozajelitowej substytucji witaminowej oraz w niektórych przypadkach – żywieniu pozajelitowym.

Zobacz również: Probiotyki na jelita.

Bibliografia

  1. Ganong W., Fizjologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2017.
  2. Ciborowska H., Dietetyka. Żywienie zdrowego i chorego człowieka, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2014.
Polecane produkty: